Je maakt met de schaduw van je handen
twee figuren op de muur en zegt
dat wij dat zijn. Je laat ze kussen, zegt:
inmiddels hebben ze een hond erbij.
En je vraagt of ik die spelen wil.
Ik vouw mijn hand al tot iets waarvan
de schaduw zou moeten lijken op een hond.
Maar nee, zeg jij, en je wijst naar beneden.
O, ik wist niet dat je mij een echte wilde laten spelen.
Ik ga op handen en op knieën staan en blaf een keer.
Zit, zeg jij en poot en af. Ik gehoorzaam.
Dan zeg je dat ik best wel likken mag.
En op de muur gaat een immens grote tong
langs de wangen van zijn twee piepkleine baasjes.
wow! Stereotypes zijn weg.
BeantwoordenVerwijderen