We leggen contact met dierbaren
die misschien allang zijn gegaan,
maar we weten dat de hele wereld luistert
naar ons grijsblauwe gezang.
We zingen niet terwijl we zingen,
maar we zingen zittend op de grond.
Met een cirkel flessen, vol, rondom,
en een heislak in de mond.
Geen van ons heeft haar,
de kale bende worden we genoemd.
We beramen moorden op gevaren.
Zijn een stoet verminkten,
die de wereld van haar onraad wil behoeden,
en waarvan het hart behoedzaam gloeit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten