*

je stapelt je op

zoals een hoog

gebouw gebouwd

wordt laag

per laag ontsta je

met bovenop

het geraamte van

nog een laag

dan rol je je om

je eigen warmte

heen en zegt

doe mij er van mij

maar twee

taal

laat mij maar even met de taal alleen

we voelen ons prima op ons gemak

en ook als geen van ons tweeën

iets te zeggen heeft - het is oké

of we verwennen elkaar

er staat opeens 'een bank

met comfortabele kussens'

er zijn lieve mensen en er is muziek

en om iets terug te doen

kan ik niet anders dan haar

zo zorgvuldig mogelijk gebruiken

want voor ik haar bedanken kan

is ze weg en laat ze me alleen

met mijn geluk

*

je draagt je naam

op een kussen naar me toe

je steekt je handen naar me uit

pak maar

zo heet ik

ik neem ze tussen duim en wijsvinger

en houd haar bij mijn oor

ze fluistert zichzelf en ik fluister terug

dat ik van haar letters houd

je naam straalt

en ik noem haar

en ik noem haar de mooiste

naaktmodel

ik heb geen goede geheimen

om niet te vertellen; het leven is als

een naaktmodel voor me gaan neerliggen

het ademt kalm

ik overzie het en schets mijn eigen verbazing

ik geef de warme dagen hun kleur en gum

per millimeter de tijd uit die geweest is

ijs

het ijs is om

over uit te glijden

als over de woorden

van een vrouw

ze reikt je al de

middelen aan

om op je bek

te gaan

slaap

we liggen tussen onze poriën te slapen

we zijn een sterrenhemel

of een hagelbui

het is een komen en gaan

van dromen en wakker schokken

het is kijken naar hoe de ander slaapt

en die ander willen zijn

en dat die ander jou wordt

het is de ander nadoen

en daarin slagen

en slapen

we liggen verscholen achter onze wimpers

we zijn een bos

of een nestje

de slaap broedt liefdevol

het wakker worden uit

dichterlijke vrijheid

zij weet wel wie ik ben

en waar je en jij moet

of waar zij of ik

zij kent mij en beseft

dus wat er waar is

of wat niet

maar het kan ook

dat ze het zich allemaal

verkeerd voorstelt

dat mag van mij want

in wat we schrijven

in onze dichtkunst en

in ons denken

zijn we alletwee

even vrij

this girl had a really bad acid trip

zij vult de lucht die voor haar is

met woorden die zij steeds herhaalt

haar bewustzijn is een blokje om en

haar lichaam schudt de wereld van zich af

ze krijgt in één minuut wel twintig baby's

haar handen dirigeren haar lamento

ze is de moeder van haar eigen angsten

en tegelijkertijd hun kind

ze zweeft in een tent van beelden

schokt in slaap en dan weer wakker

ze vult de lucht die voor haar is

met veelzeggend geschreeuw

haar huid is een filmdoek

waarop ze gruweldaden ziet

*

we zijn op braakliggend terrein

hier en daar steekt metaal uit de aarde

jij schopt ertegen en hebt het over

een veldslag die hier plaatsvond

ik kijk naar je en zie rook uit je mond

ontsnappen je wijst naar de grond en

zegt alleen maar bloed en ik ben er

nog nooit zo bang voor geweest

dan draai je je naar mij en streelt

met de rug van je hand mijn wang

ik ril even en jij vraagt wat er is

dan zeg ik zachtjes maar kordaat

de hand waarmee je me aanraakt

is een leger dat zijn land verraadt

binnenhof

nu zit ik vast zeg ik

want ik mag niet als dit

en alleen maar

over alles schrijven

er is zoveel om over te schrijven

is wat je zei

schrijf eens over alles

en niet alleen maar over mij

maar dat gaat niet

of niet zo gemakkelijk

als in eerder gezegd

en nog lang niet gedaan

we zitten op het binnenhof

kleine kinderen grazen een ijsje

jij graast in mijn binnenhof met je woorden

al mijn gedachtes kapot

dan meen ik en grauw :

het spijt me m'n meisje

ik kan slechts wat ik kan

en dat is over jou

je bent geen schip meer

je bent geen schip meer

je ligt nog bovenop me

maar ik dein niet langer

en de wind is gaan liggen

je zeilen zijn gestreken

je kaptein rust uit

je legde aan tussen mijn benen

in de haven van mijn torso

je bent een mens nu

en je borsten liggen

als twee volle matrozen

te waken op mijn buik

je hoofd als dat van jou

te slapen op mijn borst

*

Je zegt grappige dingen. En lieve.

Je bent een aangenomen kennis.

Jij bent mijn allervriendste lief.

Je werkt tranentrekkend naar een tweestrijd.

Tussen verliefd zijn en verliezen.

Het is een ziekmakende wedstrijd.

En je dingt naar moeten kiezen.

De zee heeft bergen en dalen.

Ook al zie je ze niet. Je moet nu niet klagen.

Je zegt vervelende dingen. En stomme.

Ik heb met armpje drukken verloren van mijn wil.

Ik ben een aangename wet. Die alles zal veranderen.

ze

ze is gewoon zoals ze is

en toch net dat beetje anders

ze is een vissersbootje op een

veel te wilde zee: de wereld

ze is een schep die graaft

in te diep zand: de mensen

ze is een vogel in de ruimte

die niet weet: zijzelf

wie

wie haar oorbel vindt

krijgt een kroket naar keuze

wie haar vogels vangt

krijgt een stevige massage

wie haar haren knipt

krijgt dertig euro

wie haar vergeet te kussen

krijgt een klap in het gezicht

wie haar ziet

is gestoord

wie haar liefheeft

is een zot

wie haar verzonnen heeft

heeft dit geschreven

wees

wees het blonde plukje haar

dat door je stiekje steekt

wees de knuffelkakkerlak

van mij dromen

wees de joint die jij draait

uit verveling

wees het spelletje dat jij

een australiër leert

wees de hond waarmee

we samen over het strand gingen

wees een veganistische maaltijd

wees van mij mijn liefste

voice-over

elke schroef waarop wij los staan

elke song waarop wij scheef gaan

ze doen me niets nu ik weer in

jouw wereld vol met armen lag

nu ik weer tussen jouw benen mag

nu ik me uitstort in het gat van ons bestaan

weet ik :

we zijn zowel vergroot als vergaan

jij bent mijn resonantie en mijn geluiddover

van ons is niets meer heel en niets meer over

Thee

Het brood wil niet los. En jij zet thee.

Er is veel lekkere thee. En pianomuziek.

Zang van een Nancy. Mooie zang.

Van een mooie Nancy. En jij zet thee.

Ik snijd het brood los. Maar het scheurt.

Nu hebben we straks kapot brood.

Jij vindt dat niet erg zeg jij. En jij zet thee.

In Maastricht vonden we de theaterschool.

In Gent was een plas met modder op het plein.

Ik heb het over die steden. En jij zet thee.

Het brood is stuk. De steden zijn op.

Gelukkig is er thee. En jij die dat zet.

slecht

wie kan dat nu niet

een rare zin bedenken

als zo vliegen de walvissen

zo praten de stenen bij voorbeeld

of zo vindt mijn pincet

tja je blijkt meer in je mars

te moeten hebben dan kunnen

bedenken en scheppen je hoort

goed te zijn echt

en dat is niet slecht

Route

Je zegt dat je geen hoofd meer hebt.

Ik heb geen hoofd meer.

Je bent alles vergeten en zoek.

Je zoekt niet eens meer.

Ik zoek niet eens meer.

Je fietst nooit dezelfde route.

Altijd moet er net iets ietwat anders.

Ik fiets nooit dezelfde route.

Dat zeg je graag. En ik luister.

Ga eens terug naar waar je het nog wist.

Dat wil je niet. Dat zou dezelfde route zijn.

En die fiets je niet. Ook niet in je hoofd.

r.

je bent bloot bloot ben je

je ligt met je knieën

in mijn holtes en je billen

voelen koud

je bent nat nat ben je

je haren hangen slap

langs je gezicht en je

zoenen zijn doorweekt

je bent kwaad kwaad ben je

je ogen spuwen vuur het spuwt

als uit raketten en je woorden

doen me pijn

je bent dood zeg je

dood ben je

ik voel de kist al rond

mijn lichaam en je spijkers

en je hamer en je krachten

en je lijm

omgaan

over deuren die dichtslaan

of op kieren staan of let's say

over paarden die niet rijden

maar zichzelf wel weten te

bevrijden of let's say over

moeders die niet willen baren

ik weet het niet zo goed

hoe dat moet

daarmee omgaan

in hoofdletters wil ik sterven

je wast je haren met hennazeep

je zucht iets over vogels en fluiten

je neuriet een onbekend lied

en kijkt uren door het raam naar

wat er daar is en je zucht nog eens

en zegt: da's omdat heel diep inademen

zo prettig is en je kent vanalles uit je hoofd

het getal pi tot ver achter de komma

en andere reeksen getallen en dan kijk

je me aan en zegt: zeg eens iets

ik zeg: in hoofdletters wil ik sterven

*

ik heb wel geen zin om dat te doen

maar doe het maar want zij vroeg het me

ik heb wel geen trek om dat te eten

maar eet het maar want zij kookte het voor mij

ik heb wel geen zin om dat te vinden

maar vind het maar want zij zocht een discussie

ik heb wel zin maar geen tijd en als ik tijd had gehad

had zij vast geen zin meer

en ik heb wel geen zin om daar een punt van te maken

maar ik doe het maar want zij houdt zoveel van ruzie

en ik van haar

handen

in de stilte van een zondag

kwam ik op een idee

ik zeg: hee lief ik heb een

voorstel - zullen we doen

wie 't langste z'n handen

thuis kan houden?

haast

niets heeft haast: niet het meten

van het volume van een mond

niet het vullen van die mond met

welke chardonnay dan ook niet

het wegen van de lucht in de mond

of het bakken en verkopen niet de

woorden eruit halen of ervan houden

of hem houden

niets heeft haast waar alles uitmondt

fragmenten

ze legt haar vingers op de mijne

en zegt zachtjes dat ze heel veel

van hem houdt

woorden kunnen snijden

ze pakt een mes en steekt

het hardhandig in mijn hart

het laatste dat ik hoor is haar

gefluister in mijn oor

ze zegt dat het zo beter is

lief

doe het licht eens aan

ik zie je graag

*

dat je erbij ligt alsof je een zuurstoftekort hebt

en dat je me aankijkt, vragend, gelukkig

dat je ogen glinsteren en dat je lippen trillen

dat je op de grond ligt met je hoofd op mijn trui

dat ik je dan vasthoud

heel stevig

en huil

beestjes

mijn handen zijn beestjes

jouw haren hun aarde

mijn lippen 'n kind

jouw neusje 't ijs

mijn tong is een containerschip

jouw lichaam is de zee

a beautiful mind

hij onderscheidde eerst de mensen

niet meer van de letters en is toen

gezichten gaan vergeten en stemmen

zijn eigen naam zelfs en uiteindelijk

wist hij niet meer wie hij of wie dan ook was

a.

alsof je mij in je zak stak

zo stopte je me weg

niks in of om jou heen

resoneerde mij

uit jouw mond kwam

niet langer mijn naam

je was bekwaam in doen

alsof en dan vooral in

doen alsof het niet

met een mes sneed jij

mij weg uit alle delen

mijn contour deed je

vervagen tot ze opging

in wat erachter lag

in je gebalde vuisten

kneep je me fijn tot gruis

ik mocht wel in jouw huis

maar er was geen zuurstof

meer voor mij