Ik smeer me in

Ik smeer me in met zinnen die van jou zijn.
Je vindt het prima – zegt dingen die je beter
later zeggen kunt. Doet de dingen niet zoals
het zou zijn. Ik vind het prima, zeg dingen als

ik wil niet flauw zijn, maar zeg dingen die ik
beter zeggen kon moest ik een vrouw zijn.
En op de trein, jij achter en ik vooruit,
veeg je in koeiengrote letters op de ruit

iets dat moet impliceren dat je van me houdt,
en als ik zeg ik ook van jou, ben jij alweer verdwenen.
Naar een ander raampje zeker? En hoe hoog je ook inzet,
op het einde van de dag zing jij altijd een toontje lager.

Want wat de woorden die je achterlaat ook luiden: ik heb je drie
maal drie is lief, ik zie jou vijf maal tien is zoveel keren grager.

Schelle kleuren

In een groot herinneren verblijf ik,

als in een huis dat in een bos,

aan een meer. Ik treed binnen,

zeg de dingen dag, ga zitten

in de oudste, gemakkelijke stoel

en denk erin na. Aan tijden die

vervlogen als de rook van meisjes

die erin bestonden en me

achterlieten met een asbak vol nijd.

De tijd, mijn zijn daarin,

Iemand zou een moord hebben gedaan

om erover te mogen schrijven.

En ik kan niet veel meer dan hier

en in het nu te blijven en niet vergeten

me voortdurend een product

van mijn eigen verleden te weten.

Spaander

Gebruik de spaander die je van mij heel liet, lief,

als begin van iets moois, iets groots. Een vuur,

misschien, dat zal branden en voor eeuwig tussenin ons blijft.

Ons scheiden zal, als dat is wat je wilt.

Neem geen risico's, verknip de nachtjaponnen die je droeg

tijdens nachten waarin ik bij je sliep. Scheur uit mijn brieven

alle dingen die ik vroeg en kiep de dozen foto's in een zee.

Vertrap mijn hart maar, steek het in de fik, of rijg het aan je hak.

Wees er niet voorzichtig mee. Je schold op mij, vermolmde mij,

je wees me open deuren en sloot ze achter mij. Je liep me plat.

Gaf mij de zak en zei dat ik de kat was die je er in kocht.

Je noemde me een beest. Schopte me, en stopte me de mond.

Maar het geeft niet, lief. Ik troost me elke dag nog eens

met de gedachte: ooit ben ik heel geweest.

Spaander

Gebruik de spaander die je van mij niet heel liet, lief,

als begin van iets moois, iets groots. Een vuur,

misschien, dat zal branden en voor eeuwig tussenin ons blijft.

Ons scheiden zal, als dat is wat je wilt.

Neem geen risico's, verknip de nachtjaponnen die je droeg

tijdens nachten waarin ik bij je sliep. Scheur uit mijn brieven

alle dingen die ik vroeg en kiep de dozen foto's in een zee.

Vertrap mijn hart maar, steek het in de fik, of rijg het aan je hak.

Wees er niet voorzichtig mee. Je schold op mij, vermolmde mij,

je wees me open deuren en sloot ze achter mij. Je liep me plat.

Gaf mij de zak en zei dat ik de kat was die je er in kocht.

Je noemde me een beest. Schopte me, en stopte me de mond.

Maar het geeft niet, lief. Ik troost me elke dag nog eens

met de gedachte: ooit ben ik heel geweest.