Bang

Hoelang duurt angst? vraagt een meisje me op straat,

het A4'tje op haar klembord lijkt wel een A3. Zo klein is ze.

Ik stop. Kijk haar aan en zeg: dat ligt eraan, een toeschouwer,

bijvoorbeeld, die op zijn horloge kijkt zal zien: een minuut of vijf.

Maar de angstige voelt op z'n minst dat er een uur verstrijkt.

Tijd, vertel ik haar, is maar wat je ervan maakt. Het kind noteert

nauwkeurig wat ik zeg. Dan vraagt ze: maar, kan het niet dat het

je hele leven duurt, of dat je het nooit bent? Dat kan heel goed, zeg

[ik.

En vraag haar dan waar ze die wijsheden heeft opgedaan. Ze lacht,

vertelt me dat haar opa haar altijd dat soort vragen stelde.

Voor hij over zijn tijd in de oorlog vertelde. Ze zegt: en weet je,

waar ik nog steeds naar gis – Sst, zeg ik en streel haar gezicht.

Ik zeg: als kind was ik bang voor alles wat er niet was.

Nu ben ik bang voor alles dat is.