Lente is de tijd van pakken, niet van de dingen wegleggen.
Van zeggen, niet van zwijgen, van krijgen, niet van geven.
Lente is de tijd van even, niet van lang.
Van staan en niet van liggen. Lente is sterven van geluk,
maar in leven blijven. Het is erven wat je toekomt,
zonder dat daar iets of iemand voor is heengegaan.
Er is hooguit een nieuwe liefde in een vorig jaar vertrokken,
en deze komt nu bij je aan.
Het is van niets iets afweten, maar alles durven vinden.
Linden. Eiken. En van al het nieuwe groen bijna bezwijken,
maar overeind kunnen blijven.
Lente is een droom zonder slapen. Gapen zonder moe.
Een koe in de wei. Lente is van iedereen,
maar nog het meest van ons.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten