Het is een land en er zijn zwarte paden
die kruislings door het landschap dwalen,
op zoek naar een plek om uit te lopen.
Wij zijn samen en we zoeken mee.
Hier, zegt ze, houdt er eentje op.
Ja, zeg ik, en die gaat ginter verder.
Ik wijs, ziedaar, een schaper.
Hij is zijn kudde kwijt.
Voor hem zijn schapen als de tijd,
hoe minder je er nog van hebt, hoe later.
Dan is ie bijna dood, zegt zij.
Ik leg een witte, met rood besmeurde zakdoek
op de weg en zeg: dit is de herder, zie je wel,
hij bloedt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten