Luister naar je lichaam,
zegt een spreuk aan zomaar een wand.
Ik zet een kring met stoelen klaar
en nodig heel mijn lichaam uit.
Iedereen komt langs.
Mijn voeten roepen dat de wereld er
van onderen heel vreemd uitziet.
Mijn oren zeggen: auw en kan dat niet wat zachter.
Eén arm gebaart: ik heb je lief.
Mijn benen staan daar kaarsrecht achter.
Mijn achterste zucht dat het op zijn stoel
verdomd lekker zit.
Een groepje spieren verliest de concentratie
en krijgt kramp.
Mijn tong zoent met mijn linkerhand.
Dan vraag ik: wat is waar?
Mijn ogen zeggen: weet,
de werkelijkheid bestaat,
wij kijken er zelfs naar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten