*

Ze kan m'n oren strelen,

en me in nog geen twee maten

uit bed bevelen, me terugfluiten,

me huilend over grenzen praten,

dan weer uitjoelen, en uiteindelijk alles goed maken

met een zoen zo lang als een fermate.

Ze kan vals zijn, tingeltangelen en me pejoratief

klein noemen, of lief.

Ze kan met de schakeringen in haar taal

verloren gaan. Maar ik zal haar redden,

om mee te beginnen. Haar beminnen.

En zingen kan ze ook.