We waren jong en dachten over de dingen
als over een verjaardagstaart: je kon erboven zingen,
en aan iedereen een stuk uitdelen,
maar je kon ook alles houden,
we waren nog zo jong dat zelfs die hebberigheid
niet ging vervelen.
Tijd was iets waarvan je nog zoveel had,
dat je er niet eens op hoefde letten.
Het was zelfs nog voor vroeger.
En toen het vroeger werd nog voor eerder.
En eerder dan welk later ook.
Het was een vroeger waarin alles nog kon,
werk was iets waaraan je nog niet begon,
maar wat je zeker af zou maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten