Ze staat voor de spiegel en zegt:
hoe vaak ben ik niet veranderd van gedachte,
dat ik hier stond en wist: dit ben ik niet,
en dat wie ik wel was op die ander wachtte
tot ik weer een laag make-up, een elegante bril
(en niet zo'n grote), mijn blote lichaam
versierde met een zomerjurk en een hoog paar
hakken uit de kast had getoverd,
hoe vaak heb ik mezelf beloofd dat ik
een roze spaarpot nemen zou en er alles
in zou stoppen wat ik had. Om er dan eindelijk
mezelf van te kunnen kopen.
Zelfs de kat weet niet meer wie ze geloven kan.
Mij als mezelf of mij zoals ik werd geboren. Als man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten