*

Voor C.

Eens zag ik je zwaaien. Niet echt.

Maar in de ramen en het waren

niet jouw armen en het was niet

jouw gezicht het was zelfs niet

ik die het zag. Maar mag ik alsjeblieft?

Ik werd zo verliefd dat de dingen waar ik

langsliep aanvoelden als streelhand,

geen hond blafte nog geen baby huilde meer

en alles was pianomuziek en mijn stoel viool.

Ik zat erin en legde mijn armen om haar hals.

Kuste elke poot, legde tien vingers op

de wereld en bespeelde haar. Eens

zag ik je zwaaien, daar, je stem werd

een weerspiegeling. Elk ding dat je noemde

bij naam werd iets anders, tot de hele wereld

op zijn kop en jij niet meer jij

en ik niet meer ik. Tot alles weer hetzelfde was.

En waar.