Warme zondagen waren de fijnste,
voetballen met iedereen, ook met de kleinsten,
en voor iedereen een flesje limonade
plus twee koekjes van Verkade.
Je werd gekozen of je werd het niet,
het was ons allemaal om het even.
Streven was zoiets: je deed het niet,
je deed het later maar, in het echte leven.
Het waren dagen waarin we allemaal
niet wisten hoe je weten moest.
En er goed in geworden waren.
De jongens verdomden elke vorm
van zich ergens druk om maken.
Er waren meisjes die daar
gelukzalig naar zaten te staren.
En meisjes die het vertikten je te zeggen
wat ze zojuist over jou verklikten.
En aan wie. Met welke gebaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten