Ik stel het me soms voor:
van jou een telefoontje,
waarin je zegt dat alles
van voorheen gelogen is,
en dat je me graag ontmoeten zou. Liefst nu.
Het is me wat, zeg jij, als ik gekomen ben,
je lief-zijn tegen mij – het loont je.
Maar ik droom, zeg ik, ik ben de koning
van het uitgewerkt scenario.
Alles kan bestaan. Alles in mijn hoofd.
Dan schrik ik op en sta je voor me.
Een foto slechts. Ik streel de eenzaamheid,
die mettertijd steeds groter wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten