Als een traan zo ga je over land.
Je keert je binnenste naar buiten.
Loopt uit van vorm. Trekt een spoor.
En dat verwart me.
Steeds weer ben je mooier dan je bent,
dan weer ben je minder mooi.
Voor jou geen scheidslijn tussen
je karakter en je uiterlijk.
Je vloeit over. Duikelt om.
Haalt jezelf weer uit de knoop.
Je bent een zoutsensatie op mijn tong.
Dan herpak ik me en vraag je: ga je mee?
We nemen een zwempak en een handdoek.
Als een traan zo ga je over zee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten