Verlaten

We hebben van alles. Elkaar ooit gekregen,
verloren, weer opgezocht, vaarwel gezegd. Zegen
is iets als elkaar mogen houden
en dat van elkaar blijven doen. Zouden

we dat hebben gedaan? Als we niet bij gebrek
aan toch niets beters bij elkaar waren gebleven.
Okee, op het punt gestaan, een keer of zes zeven,
maar ons altijd weer omgedraaid bij het hek.

Vind je het niet gek, dat iedereen toch van elkaar
blijft wegrennen tot ze in de armen van een ander maar
voor even blijven om vervolgens enzovoorts?
't Is bij ons ook zo gegaan: verlatingskoorts.

Nu zit jij ergens op de bank van je nieuwe vlam.
Ik op die van de mijne. Wetend dat wat kwam
later weer zal gaan. Wetend dat we er 't beste aan hadden gedaan
bij elkaar te blijven. Dat ik op moment van schrijven

op kon staan, jou kon roepen, je dit kon laten lezen.
En dat we beiden wisten: we hebben niets te vrezen.