Ze telt per minuut het aantal geluiden.
Een auto die optrekt. Eén. Een plank die
omvalt. Twee. Een fietsbel. Drie. Een krijsend
kind. Vier. Gegiechel. Et cetera.
Ze krijgt van zichzelff één minuut pauze
na elke minuut waarin ze een geluid niet
heeft kunnen thuisbrengen. De hotelkamers
waarin ze logeert moeten altijd een raam
hebben naar de stad. Wat er daarbinnen
gebeurt telt niet. Dat telt ze niet.
Vroeger wilde ze de geluiden sparen.
Maar ze neemt genoegen met ze tellen.
En ze op papier bewaren. De vijf meest
bijzondere van de vorige avond.
Nu ligt ze in Avignon. Ze kent de stad niet
en houdt vele minuten pauze. Ze heeft
pas twee geluiden voor in haar schrift.
Ze heeft gehoord hoe sterren soms vallen.
En bedenkt een geluid dat daarbij hoort.
Totdat ze het hoort. Ze wenst: was ik maar
met iemand samen.
Langzaam drupt de regen haar in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten