voor Wout
Zo'n dag waarop je veel honden vermoedt
op het strand, de zee een kameleon is en
hetzelfde grijst als de lucht. Silhoutten
niet verraden of je hen in de ogen kijkt,
of juist naar hun rug. Er is een dikke lijn
getrokken over zee, het is waarachter dingen
blijven: het diepe water, de horizon, later,
beter weer en wie voorgoed verdwenen.
Dit beeld heeft een ijskoud hart, hardstenen,
maar groot is het ook en innemend. Er is
plafond en grond, een groepje mensen dat
elkaar niet kent. Zo'n dag waarop bestaan
diffuus wordt, jij je omdraait en dat precies
op dat moment een hond over het strand rent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten