Kruimels op de keukenvloer. Ze denkt:
zo kent hij de weg terug naar de tafel.
Ze ziet hem staren door het raam. Hij kwijlt.
Ik heb vandaag vier medailles om de nek gehangen
van de grote vogel, zegt ie.
Je was helemaal niet buiten, zegt zij.
Jawel, ik heb alle achtbanen gedaan
en zeven rondjes om het plein gereden
in een auto op zonne-energie.
Ze loopt op hem af en legt een arm
op zijn schouders. Eet je nog wat soep?
Hij draait zich naar haar toe en zegt:
wees niet bang dat je de tijd inhalen kan.
Of dat ie jou inhaalt. Of dat je dingen missen zal
wanneer je bent gestorven of alles al gebeurde
voor je werd geboren. Want dit hier –
hij pakt de klok en houdt hem voor haar neus –
dit hier, is de eeuwigheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten