Ze is alleen geweest, alleen in bed,
alleen aan tafel, alleen naar de dierentuin,
alleen alleen, ze keek alleen naar het journaal,
ze kende alleen de voorgekauwde feiten.
Ze was alleen ouder, werd alleen grijs,
wist dat de kleinkinderen alleen haar hadden,
had 's nachts alleen nog maar haar spiegelbeeld,
kon uiteindelijk alleen iets niet alleen meer af.
De mensen om haar heen, ze zag ze niet.
Ze was alleen. En toen ze iets brak, uiteindelijk,
dacht ze: laat mij maar hier. Alleen.
Dan kan ik gaan. Alleen, dan zal iedereen wel zeggen
dat ik nog niet eens alleen op de wereld kon zijn.
Alleen zijn stem van de cassette hielp haar overeind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten