De zee

naar Frank Eerhart en voor Berit

Frank Eerhart schreef dat een zee geen zeer heeft.

Berit zegt van wel. Plastic soep, olierampen, tonijn-

visserij, walvisvangst, hormonen uit de riolen, chemisch

afval en natuurlijk poep uit de rivier. Pisangst,

bloed van drenkelingen, kots van kinderen, nucleaire

oefeningen, het opspuiten van eilanden in de vorm van

een palmboom en de bodem van de zee snijdt zich

vaak aan scheermesjes. En er zijn piraten, enkelingen

die daar wat aan willen doen, hun verdriet. Nee, zegt Berit,

dat de zee geen zeer heeft geloof ik niet.

Ik zeg dat het wonden zijn, die de zee misschien

wel helemaal niet voelt. Berit zegt: Zoiets als voor altijd

onderkoeld? Dat de zee zich voor zichzelf behoedt? En ik zeg

dat ik dat denk, en dat de zee zich met zijn eigen tranen voedt.