Soms was het te makkelijk voor woorden,
dan hield jij je mond, en opende ik de mijne af
en toe, waarop jij er een hand op legde
als een deken over twee blote, bibberende kinderen.
Zo bewogen je vingers, wapperden ze bijna,
en zo verhulde je het lichaam van mijn lippen.
Je keek me aan en zag me door de vingers
van je linkerhand. Mijn lippen krioelden van plezier.
Ze werden een kus en telkens als ik die aan je wilde geven
trok je het deken van ze af en liet je ze naakt
en met alleen elkaar hier. Het was te makkelijk,
vond jij, om onze monden te misbruiken
en ermee te zeggen wat we wilden, of het nu
met een kus was, een glimlach, of met woorden.
We verstilden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten