Ik heb nooit een vader gehad.
Er was alleen een man die me sloeg.
En eens per week mijn naam vergat.
Meestal op vrijdag, koud uit de kroeg.
Mijn moeder zag in hem haar pa,
ze werd door alle twee vernederd.
Ik heb wel duizend keer gezegd: ik ga.
Maar ben nooit vertrokken. Sedert
drie jaar scheldt mijn moeder terug.
En ben ik de boodschapper in huis.
Nu hij ziek is keer ik hem de rug.
Wat hij nog zegt voelt slechts als ruis.
Mijn vader is een dubbel zieke man
- hij heeft kanker en is ingemeen -
die door ziekte twee zijn ziekte één
niet langer uitvoeren kan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten