Zand overrompelt zand.
Het ligt met zichzelf te worstelen.
Het zonlicht komt aangesneld
over het strand.
De duinen regelen het verkeer:
nee, zee, niet verder dan tot hier.
Het is hier altijd een heel klein beetje
strakjes: je ziet waar de zon zal
ondergaan, tot waar de vloed
zal komen, en je ziet twee mensen
hand in hand in een hart getekend
in het zand, en weet: zo word ik later ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten