We lachten om ogenschijnlijk kleine dingen.
Als dat hij geen meisjes krijgen kon. En ik wel.
Maar ik was gewoon veel beter in verzinnen.
En hij praatte niet zo makkelijk, loog niet zo snel.
Ik was altijd wel ergens mee bezig volgens mij.
Dat ie daar ook weer mee zou beginnen, vertelde hij.
We dronken thee en ik zoog van alles uit mijn duim.
Ik nam hem in de maling. Leidde hem om de tuin.
Hij was een vriend en zou dat blijven, was zijn belofte.
Ook als hij verhuizen zou, weg van met z'n tweeën.
Hij heeft me nooit betrapt op mijn zeeën
verzinsels. Hij heeft nooit de grofte
van mijn leugens ingezien. Ik heb het hem allang vergeven.
Dat zou ie mij ook hebben gedaan misschien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten