We kwamen aan in het bos.
Daar verstopte je je achter zo'n beetje
elke boom en struik die je kon vinden.
Je verdween in de oude Duitse bunkers.
Verzon liedjes. Zong die de hele dag.
En je kwam heel af en toe terug voor
een kus of twee. Eén op elke wang.
Toen het donker werd was jij de stoere,
ik een beetje bang. Ik zag geen hand voor ogen.
Je vertelde een verhaal over een meisje
dat was verdwenen in dit bos. Ik rilde en je hield
me stevig vast. Stil maar, zei je, ons zal niks gebeuren.
Je leidde me af door alle dingen te benoemen
die ik niet zag en beschreef daarna hoe alle kleuren
van het bos dat als een klauw om ons heen geslagen lag
er in het donker uit kwamen te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten