We stonden op de rand van ons bed.
Het werd een berg die we beklommen hadden.
We keken naar beneden en dachten
ons geluk te overzien. En zagen het.
Oost-Indisch blind waren we geworden.
Het was een bril op hebben
die zo donker meekleurde met
verdriet. Je zag het niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten