Eind augustus. Warmte speelt nog
één keer met de mensen: blote benen,
felle kleuren, kinderijsjes. Hier
hebben de bladeren hun zomer nog,
ze houden zich losjes vast zoals
een dame een pluisje wegneemt van
haar jas: met duim en wijsvinger.
Dit twijfelen duurt nog langer
dan dat het voorzichtig is en alles zal
uiteindelijk loslaten, vallen.
Maar het is nog niet zo laat. Ik houd
me in, haal uit dit nu één herinnering.
Bewaar die. Mijn adem blijft voorlopig
binnen, waar het koeler lijkt dan in de zon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten