*

Zoals achter je neus zich een wereld soms heel even

verschuilt van herinneringen opgerakeld door geuren.

Zoals achter je ogen die van kleuren,

zo schuilt achter jou zo'n beetje heel mijn leven.

Er is geen weg terug. Niet dat ik die had willen begaan

Jij, die op elke splitsing bent gaan staan,

zal overal zijn en overal zien.

Denken dat ik jou niet waard was misschien.

Ik heb geen andere keuze dan te doen

alsof het niet zo was. Voor goed fatsoen:

ik negeer de opkomende memorie

en gedraag me als de oude vrouw die

zich bij de slager herkende

op een foto uit de oorlog. Zich al de ellende

herinnerde en niets durfde zeggen.

Alleen zo kan ik jouw impact op mij weerleggen.